Ponieważ w pracy wszyscy spędzamy większą część życia, ponieważ jest ona nam potrzebna w wielu aspektach, również dla naszego zdrowia, co potwierdzają badania naukowe - chcieliśmy, aby atmosfera w niej panująca była przyjazna i miła. Aby nikt nikogo nie piętnował, nie wykorzystywał i nigdy nie ignorował. Chcieliśmy wstawać i przychodzić do naszej pracy z sensem, wychodzić z poczuciem spełnienia i dalszą chęcią niesienia pomocy. Chcieliśmy robić to, co lubimy, nieść pomoc osobom, które nam zaufały ale bez poczucia krzywdy, braku wsparcia, braku docenienia naszych starań. Chcieliśmy móc poczuć wartość pracy i przekładać to na nasze zainteresowania, marzenia, cele, swobodnie realizować nasze potrzeby i możliwości. Chcieliśmy w końcu móc zapomnieć wszystkie  ewentualne traumy z przeszłości.

Jak dotąd nam się udaje, spędzamy wspólnie czas w przyjaznej atmosferze i choć pracujemy dużo, niekiedy ponad miarę – można rzec, że zawsze wracamy z uśmiechem i nowymi pomysłami…

To, co jest zawsze bezcenne, to fakt, że czujemy się dobrze we własnym towarzystwie, czujemy się dobrze ze sobą. Dowodem na to jest fakt, że czasem spotykamy się też poza pracą i nie unikamy tego. Przeciwnie, organizujemy wspólne posiłki,  „wypady w teren” poza pracą i realizujemy pomysły, kiedy tylko jej harmonogram nam na to pozwala.