Trądzik różowaty można pomylić z trądzikiem, innymi problemami skórnymi lub naturalnym rumieńcem. Choroba nie ma jednak faktycznego związku z trądzikiem. W przeciwieństwie do trądziku - nie ma tu zaskórników, ani guzków.
Istnieje kilka teorii dotyczących przyczyn trądziku różowatego, w tym czynników genetycznych, środowiskowych, naczyniowych i zapalnych. Pewną rolę odgrywają uszkodzenia skóry spowodowane przewlekłą ekspozycją na promieniowanie ultrafioletowe.
Wydaje się, że ważna jest wrodzona odpowiedź immunologiczna skóry, ponieważ w trądziku różowatym obserwowano wysokie stężenia peptydów przeciwbakteryjnych, takich jak katelicydyny. Które są częścią normalnej obrony skóry przed drobnoustrojami. Katelicydyny sprzyjają infiltracji neutrofili w skórze właściwej i rozszerzaniu naczyń krwionośnych. Neutrofile zaś, uwalniają kwas azotowy, który również sprzyja rozszerzaniu naczyń, przesięk z rozszerzonych naczyń krwionośnych i obrzęk, a cytokiny prozapalne przenikają do skóry właściwej, zwiększając stan zapalny.
Metaloproteinazy macierzy (MMP), takie jak kolagenaza i elastaza, również wydają się ważne w trądziku różowatym. Enzymy te przebudowują normalną tkankę i pomagają w gojeniu się ran i wytwarzaniu naczyń krwionośnych (angiogeneza). W trądziku różowatym występują w wysokim stężeniu i mogą przyczyniać się do powstawania stanów zapalnych skóry oraz jej zgrubienia i stwardnienia. MMP mogą również aktywować katelicydyny, współuczestnicząc w reakcji zapalnej.
Roztocza mieszków włosowych (Demodex folliculorum) są czasami obserwowane w obrębie grudek trądziku różowatego, ale ich rola jest niejasna.
Zwiększoną częstość występowania trądziku różowatego odnotowano u osób, które są nosicielami bakterii żołądkowej Helicobacter pylori ale większość dermatologów nie uważa, że jest to przyczyna trądziku różowatego.

Objawy trądziku różowatego mogą być pogarszane przez kremy lub olejki do twarzy, a zwłaszcza przez miejscowe steroidy (tzw. twarz posteroidowa).
 
Charakterystyka trądziku różowatego
•       Częste zaczerwienienie
•       Twarz zaczerwieniona z powodu utrzymującego się rumienia  i / lub widocznych naczynek krwionośnych - teleangiektazji (pierwszy etap lub rumieniowo-naczynioruchowy trądzik różowaty)
•       Często pojawiają się czerwone grudki i krosty na nosie, czole, policzkach i brodzie (trądzik różowaty zapalny lub grudkowo-krostkowy); rzadko dotyczy to tułowia i kończyn górnych
•       Sucha i łuszcząca się skóra twarzy
•       Pogorszenie spowodowane ekspozycją na słońce oraz gorącym i pikantnym jedzeniem lub napojem (wszystko, co zaczerwieni twarz)
•       Skóra wrażliwa: pieczenie i kłucie, szczególnie w reakcji na makijaż, filtry przeciwsłoneczne i inne kremy do twarzy
•       Czerwone, obolałe lub ziarniste brzegi powiek, w tym grudki i jęczmień (zapalenie powiek tylnych) oraz bolące lub zmęczone oczy (zapalenie spojówek, rogówki, nadtwardówki).
•       Silny obrzęk innych okolic twarzy, w tym powiek .
•       Trwałe zaczerwienienie i obrzęk lub stały obrzęk górnej części twarzy z powodu niedrożności układu limfatycznego - choroba Morbihana
•       Trwałe żółto-brązowe grudki i guzki spowodowane ziarniniakowatym zapaleniem.
 
Diagnostyka różnicowa
Trądzik różowaty może czasami być mylony z innymi wysypkami na twarzy lub im towarzyszyć:
•       Trądzik pospolity
•       Trądzik różowaty posteroidowy
•       Okołoustne zapalenie skóry lub okołogałkowe zapalenie skóry
•       Demodicosis
•       Flushing występujący w innych chorobach
•       Keratosis pilaris atrophicans faciei
•       Starzenie się skóry
•       Rosacea fulminans
•       Łojotokowe zapalenie skóry
•       Kontaktowe zapalenie skóry z podrażnienia
•       Toczeń rumieniowaty układowy (ostry)
•       Zapalenie skórno-mięśniowe

Rhinophyma to wolno postępujący przerost gruczołów łojowych na czubku nosa, często obserwowany w przypadkach długotrwałego trądziku różowatego.
•       Przerost guzowaty nosa, z towarzyszącym rozszerzeniem powierzchownych naczyń krwionośnych dotyka głównie mężczyzn w wieku powyżej średnim.
•       Osoby dotknięte rhinophyma zazwyczaj szukają porady dermatologa z powodu postrzeganego nieestetycznego wyglądu lub utrudnienia w oddychaniu i widzeniu.
•       Przerost guzowaty nosa może być skutecznie leczony przez dermatologa lub chirurga plastycznego poprzez chirurgiczną zmianę kształtu nosa lub za pomocą lasera CO2.
 
Domenico Ghirlandaio, ritratto di anziano con fanciullo, 1490; Louvre
(fragment)